Pipala Dhungana पिपला ढुङ्गाना
उसको त याद पनि मदिरा पिएर आउँछ
मुटु खान एक गोलो धमिरा लिएर आउँछ

संसार सबै बैरी बनाइ जोडिएको मन पनि
आखिरीमा प्वालै प्वाल र चिरा लिएर आउँछ

बुढेसकालको साहारा सम्झिएको छोरो
मात्रै दशैँमा एक पोको जिरा लिएर आउँछ

साँच्चै मुटु पनि एक्लै कामको नहुँदो हो
र त साथमा धमनी र शिरा लिएर आउँछ

सक्नुपर्छ कटाउन कोइला जस्तो समयलाइ
एक दिन जिन्दगीले आफैँ हिरा लिएर आउँछ।।

गजल
पीपला ढुंगाना
कोहि आमा काटेर परशुराम बने
बने कोहि बा काटेर हराम बने

उता भोकै छन् पसिना बेच्नेहरु
किन्नेकै पक्षमा यता लाम बने

एउटै हो उभिएको जमिन र पनि
कोहि खम्बा कोहि मात्र डाम बने

तिम्रो पनि शहरमा बल्दैनथ्यो चुल्हो
नजानेर हराम बन्न म जस्तै राम बने

थैलीहरुको एकताले बेइमानी गरेपछि
टाउकोमा टेकेर साशकहरु खाम बने

गजल

Pipala Dhungana पिपला ढुङ्गाना

क्षणीक खुसी दिने न हो उपाधिले पनि
एक सुस्केरा सुस्काउँछ आजादीले पनि

गुनगुनाउदै राष्ट्रभक्ति कति दिन टिक्छ मान्छे ?
कालोबजार मौलाउदा सेताँ क्यारी बिक्छ मान्छे ?

भोको पेटमा चिसो रात कटाउनै गाह्राे हुँदा
परिभाषाकसो गरि सिक्छ मान्छे?

एउटा संसार गुन्द्री अेाढी सिरेटोमा लड्दै गर्दा,
न्यानो हुन कम्बल पाखी कुन मुटुले झिक्छ मान्छे ?

युगले हेर्यो भाइचारा बिर्सि हुण्डरीमा होमिएको
वंश मासी लाल इतिहास कुन मसीले लेख्छ मान्छे?

आँखा भरि छरिएका परिवर्तनको धुलो पन्छाइ
राजनितिको राज निती कुन दृष्टिले देख्छ मान्छे?

Pipala Dhungana