२९.तिमी हामी बाँचिरहेको युग यति डरलाग्दो छ
मानौँ सर्पको सवारमा गरिएको यात्रा भरलाग्दो छ
ढुक्कसँग खेलिन्छ मान्छेकाे भावना सँग यहाँ
छैनन् नाता त्यस्ता पनि देख्दा जति रहरलाग्दो छ।।

३०.ठण्डी देखि अघाएर जाडो पनि भाग्छ एक दिन
दुख्दा दुख्दा आत्तिएर दुःखै पाखा लाग्छ एक दिन
कति दिन पो सक्छौ तिमी थुन्न आवाजको मुख?
जुटाएर बोल्ने हिम्मत चूपचाप पनि जाग्छ एक दिन।।

३१.ढुक्क भएँ थाहा पाए देखि पोल्छ मुटु खरानीले
कोही होइनन् आफ्ना, एक दिन छाड्छ आफ्नै परानीले
बल्दो चिता अघिल्तिरै खासखुस गर्दै थिए मान्छे
जिन्दगीको असल उचाई नाप्दो रैछ मरनीले।।

३२.भो नबनाउ सरकार तिमी भत्किएका पुलहरू
तुइन मै झुन्डिउन् ति निमुखाका हुलहरु
मौसुफहरु रित्तै हुन्छन् भो याचना गर्दै नगर्नु
ति आँखाका उन्यू अनि यि आँखाका फूलहरू।।