४१.निराकार थियो जिन्दगिले आकार बनायो
सपना पनि देख्नैका लागि साकार बनायो।
लम्बा चौँडा नजान्ने त्यो मूर्ति जस्तो मान्छेलाई
हेर्दाहेर्दै समयले प्रख्यात कलाकार बनायो।।
४३.बिर्से पनि बज्रिएका लाठि मुङ्ग्रा तीरहरु
खीलझै गड्छ जिन्दगीमा जालझेल छलका झिरहरु।।
समयले पुर्दोरैछ तनका चोट आस्ते आस्ते
मर्दो रैछ मान्छे भित्रै लिलाम हुँदा तक्दिरहरु ।।

४४.जानिजानी लाटो जस्तो अभिनय चलेको छ
देख्दा मान्छे पिपल जस्ता नाममा आगो बलेको छ।।
पराइ सँग बरु कतै बाँकी होला भरोसा त्यो
साँप जस्ता आफ्नै सँग नौ नारी नै गलेकोछ।।

४५.झर्नु पर्छ जानेरै नि मुस्कुरायो फूलले सँधै
सुक्नुपर्छ जानेरै नि कलकलायो मूलले सँधै
मान्छे मात्रै बैगुनि हो बिर्सिदिन्छ रितहरु
गल्ती बाटै सच्चिनलााई सिकिरह्योभूलले सँधै।।

Recommended Posts